پیام‌های زیبا از عارفان تذکره الاولیاء (۳)

پیام‌های زیبا از عارفان تذکره الاولیاء

ــ عارف آن است که جملۀ دلِ خویش به مولی داده باشد و تن به خَلْق. (ابوعلی جوزجانی، ص ۵۶۳)

ــ گمان نیکو بردن به خدا غایتِ معرفتِ خدا بُوَد و گمانِ بد بردن به نفْس، اصلِ معرفتِ نَفْس. (ابوعلی جوزجانی، ص ۵۶۳)

ــ صاحبِ استقامت باش، نه صاحبِ کرامت؛ چراکه نَفْسِ تو کرامت خواهد و خدای تو استقامت خواهد. (ابوعلی جوزجانی، ص ۵۶۳)

ــ طریق به خدا دو قدم است و رسیدنی: یک قدم از دنیا برگیر و یک قدم از عُقْبی، و اینک رسیدی به مولی. (حلاج، ص ۵۸۸)

ــ دنیا بگذاشتن زُهدِ نفس است، و آخرت بگذاشتن زُهدِ دل، و ترک خود گفتن زُهدِ جان. (حلاج، ص ۵۸۹)

ــ نماز عشق دو رکعت است که وضوی آن درست نیاید الّا به خون. (حلاج، ص ۵۹۲)

ــ هر روز این هوای نفس سیصد و شصت گونه لباسِ الوهیت می‌پوشد و بنده را به گمراهی فرامی‌خواند. (ابراهیم خوّاص، ص ۶۰۵)

ــ دستی خالی داشته باش و دلی ساکن، آنگاه هر جا که می‌خواهی، برو! (ابراهیم خوّاص، ص ۶۰۷)

ــ هر که ترک شهوت کند و آن را در دلِ خود عوض نیابد، در آن ترک کاذب بوده است. (ابراهیم خوّاص، ص ۶۰۸)

ــ مرد باید که بر هیچ صفت نایستد تا رونده بُوَد؛ چراکه ایستادن به هیچ روی روا نیست. (ابراهیم خوّاص، ص ۶۰۹)

ــ کوی خدا آنجاست که تو نباشی. (مُمشادِ دینوری، ص ۶۱۰)

ــ بت‌ها گوناگون‌اند: بتِ برخی از مردمان نَفْس است، بتِ برخی دیگر فرزند یا همسر، بتِ برخی دیگر مال، بتِ برخی دیگر حرمت و بتِ برخی دیگر نماز و روزه و زکات و حال است؛ آری، بت‌ها بسیارند و هر یک از مردم بستۀ بتی‌اند. (مُمشادِ دینوری، ص ۶۱۱)

ــ حکیمان که حکمت یافتند، به خاموشی یافتند و تفکر. (مُمشادِ دینوری، ص ۶۱۲)

منبع: تذکره الاولیاء، از عطار نیشابوری، تصحیح محمد استعلامی. انتشارات زوار. ۱۳۷۰