پیش او دو «اَنَا» نمیگنجد؛ تو اَنَا میگویی و او اَنَا.
یا تو بمیر پیش او، یا او پیش تو بمیرد، تا دوی نمانَد.
اما آنکه او بمیرد، امکان ندارد، نه در خارج و نه در ذهن؛ که وَ هُوَ الْحَیُّ الَّذِيْ لایَمُوْتُ.
او را آن لطف هست که اگر ممکن بودی،...
۱۴ اردیبهشت ۱۴۰۳
