شرح غزل ۱۲۶۵ غزلیات شمس

گر بی‌دل و بی‌دستم، وز عشقِ تو پابستم بس بند که بشْکستم، آهسته که سرمستم در مجلسِ حیرانی، جانی است مرا، جانی زآن شد که تو می‌دانی، آهسته که سرمستم

- مشاهده مطلب

۸ آذر ۱۴۰۴