شرح غزل ۵۴۹ غزلیات شمس

اگرچه هر فصلی زیبایی‌ها و جاذبه‌های ویژۀ خود را دارد، هرکسی، با توجه به حال و هوای خود، یکی از فصل‌ها را بر دیگر فصول ترجیح می‌دهد. بعضی از افراد، پاییز را پادشاهِ فصل‌ها می‌دانند و برخی دیگر بهار را. بی هیچ تردیدی مولانا فصل بهار را بر همۀ...

- مشاهده مطلب

۱۲ تیر ۱۴۰۴

شرح غزل ۱۶۱۳ غزلیات شمس

به خدا کز غمِ عشقت، نگریزم، نگریزم وگر از من طلبی جان، نستیزم، نستیزم قَدَحی دارم بر کف، به خدا، تا تو نیایی هِلِه، تا روزِ قیامت، نه بنوشم، نه بریزم..

- مشاهده مطلب

۱۲ تیر ۱۴۰۴

برگزیده‌های متون ادبی و عرفانی

مولانا من هم رباب عشقم و عشقم ربابی است.

- مشاهده مطلب

۱۲ تیر ۱۴۰۴

آزمون را، یک زمانی خاک باش

آزمون را، یک زمانی خاک باش سنگی سخت را در نظر بگیرید که در گوشه‌ای از این دنیای بزرگ قرار دارد. هزاران بهار بر این سنگ می‌گذرند، باران‌های پُربرکتِ بهاری بر آن فرومی‎‌بارند، نسیمِ روح‌بخشِ جانفزا روز و شب آن را نوازش می‌کند و خورشیدِ جوانمرد، بی‌دریغ نور و گرمای...

- مشاهده مطلب

۱۲ تیر ۱۴۰۴

شرح غزل ۲۴۶۵ غزلیات شمس

مولانا در چندین غزلِ زیبا، مانند غزل‌های 1058، 1261، 1301، 1762، 1799، 1802، 1842، 1867، 1872، 1893، 1964و 2664 (کلیات شمس، چاپ هرمس) به شکلی ویژه مسألۀ خیالِ معشوق را مطرح کرده است. در این قبیل غزل‌ها یک قصه را می‌بینیم که در آنها خیال معشوق، به عنوانِ شخصیتِ...

- مشاهده مطلب

۱۲ تیر ۱۴۰۴

برگزیده‌های متون ادبی و عرفانی

مولانا کوی نومیدی مرو اومیدهاست سوی تاریکی مرو خورشیدهاست (مثنوی، د 1/ بیت 724)

- مشاهده مطلب

۱۲ تیر ۱۴۰۴

مولانا

مولانا هر چیز را فراموش می‌کنی، فراموش کن، اما خود را فراموش مکن در عالم یک چیز است که آن فراموش‌کردنی نیست. اگر جملۀ چیزها را فراموش کنی و آن را فراموش نکنی، باک نیست و اگر جمله را به جای آری و یاد داری و فراموش نکنی و آن را...

- مشاهده مطلب

۱۲ تیر ۱۴۰۴

برگزیده‌های متون ادبی و عرفانی

مولانا این زبان چون سنگ و هم آهن‌وش است وآنچه بجهد از زبان، خود، آتش است سنگ و آهن را مزن بر هم گزاف گه ز روی نَقل و گه از روی لاف زآنکه تاریک است و هر سو پنبه‌زار در میان پنبه چون باشد شرار؟ ظالم آن قومی که چشمان دوختند زآن سخن‌ها عالمی را سوختند عالمی...

- مشاهده مطلب

۱۲ تیر ۱۴۰۴

شرح غزل ۱۳۱۷ غزلیات شمس

آن میرِ دروغین بین، با اسپک و با زینک شنگینک و منگینک، سر بسته به زرّینک چون مُنکِرِ مرگ است او، گوید که اجل کو کو؟ مرگ آیدش از شش سو، گوید که منم اینک!

- مشاهده مطلب

۱۲ تیر ۱۴۰۴

شرح غزل ۱۳۱۶ غزلیات شمس

رو رو که نه‌ای عاشق، ای زلفک و ای خالک! ای نازک و ای خشمک! پا بسته به خلخالک! با مرگ کجا پیچد آن زلفک و آن پیچک؟ بر چرخ کجا پَرَّد آن پَرَّک و آن بالک؟

- مشاهده مطلب

۱۲ تیر ۱۴۰۴