آفات زبان

مولانا این زبان چون سنگ و هم آهن‌وش است وآنچه بجهد از زبان، خود، آتش است سنگ و آهن را مزن بر هم گزاف گه ز روی نَقل و گه از روی لاف زآنکه تاریک است و هر سو پنبه‌زار در میان پنبه چون باشد شرار؟ ظالم آن قومی که چشمان دوختند زآن سخن‌ها عالمی را سوختند عالمی...
- مشاهده مطلب
۶ مرداد ۱۴۰۳