عرفان

مولانا و عید مولوی در بیش از هشتاد غزل، بیشتر از دویست بار از کلمۀ «عید» و مشتقاتِ آن مانند «عیدی، عیدانه، عیدوار، عیدگاه، عید کردن» و نظایر آنها استفاده کرده است. بسامدِ بالای کلمۀ عید در اشعار مولانا نشانۀ شادیِ عمیق، اصیل و فراگیرِ اوست. در اینجا به سه...
- مشاهده مطلب
۶ مرداد ۱۴۰۳

مولانا پیش او دو «اَنَا» نمی‌گنجد؛ تو اَنَا می‌گویی و او اَنَا. یا تو بمیر پیش او، یا او پیش تو بمیرد، تا دوی نمانَد. اما آنکه او بمیرد، امکان ندارد، نه در خارج و نه در ذهن؛ که وَ هُوَ الْحَیُّ الَّذِيْ لایَمُوْتُ. او را آن لطف هست که اگر...
- مشاهده مطلب
۶ مرداد ۱۴۰۳

گزیده‌ای از نيايش‌های ابوالحسن خرقانی، (در تذكره الاولياي عطار) بارخدايا! از آن خلعت كه به بايزيد داده‌ای، من را نيز بويی ده! (ص 661) ای بارخدای! خواهی تا آنچه از مهربانیِ تو می‌دانم و از بزرگواریِ تو می‌بينم، با خلق تو بگويم، تا ديگر هيچكس سجودت نكند؟ (ص 672) الهی! اگر...
- مشاهده مطلب
۶ مرداد ۱۴۰۳

مولانا در این غزلِ بسیار شورانگیز و زیبا، با لحنی تأثیرگذار درمورد «نمازِ مستان» سخن می‌گوید. سخنانِ او دربارۀ نمازِ عاشقانه و مستانه، آنچنان خالصانه و مؤثرند که هر دلِ چون سنگی را نرم می‌کنند و آب در هر دیده‌ای می‌گردانند. بیت پنجم: مولانا در این بیت می‌گوید: آن‌قدر...
- مشاهده مطلب
۶ مرداد ۱۴۰۳

عارفان را شمع و شاهد نیست از بیرونِ خویش خونِ انگوری نخورده، باده‌شان هم خونِ خویش هرکسی اندر جهان مجنونِ لیلی‌ای شدند عارفان لیلیِّ خویش و دَم‌به‌دَم مجنونِ خویش
- مشاهده مطلب
۶ مرداد ۱۴۰۳