این غزل زیبا از امیدی بس دلنشین سرشار است. مولانا در این غزل میکوشد همۀ بهانههای ناامیدی را از ما بگیرد و متقاعدمان سازد که در هیچ شرایطی، دلیلی برای مأیوس شدن وجود ندارد. اگر حضرت دوست امروز تو را برانَد، مطمئن باش که فردا حتماً تو را با...
۶ مرداد ۱۴۰۳
