چند پیام زیبا از ذوالنّون مصري
ــ دوست ندارد خدا را، هركه خود را مشهور كند به دوستیِ او. (ص ۱۴۶)
ــ حق تعالی عزيز نكند بندهای را به عِزّی عزيزتر از آن كه به وی نمايد خواریِ نَفْسِ او را. (ص ۱۴۹)
ــ بدان كه خوفِ آتش، در جنبِ خوفِ فراق، به منزلتِ يك قطرۀ آب است كه در دريای اعظم اندازند. (ص ۱۵۰)
ــ عارف هر ساعتی فروتنتر بُوَد؛ زيراكه هر ساعتی نزديكتر بُوَد. (ص ۱۵۰)
ــ آن كه عارفتر است به خدا، تحيّرِ او به خدا سختتر است و بيشتر؛ از جهتِ آن كه هركه به آفتاب نزديكتر بُوَد، به آفتاب متحيّرتر بُوَد، تا به جايی رسد كه او، او نَبُوَد. (ص ۱۵۱)
ــ بندگی آن است كه بندة او باشی، در همه حال، چنان كه او خداوندِ توست، در همه حال. (ص ۱۵۲)
ــ توبۀ عوام از گناه است و توبۀ خواص از غفلت. (ص ۱۵۲)
ــ ذكرِ خدا غذای جانِ من است، و ثنای او شرابِ جانِ من، و حيا از او لباسِ جانِ من. (صص ۵۳- ۱۵۲)
ــ صدق شمشير خدای است. هرگز اين شمشير بر هيچ چیز گذر نكرد، مگر اين كه آن را پاره گردانيد. (ص ۱۵۳)
ــ توكّل از طاعتِ خدايانِ بسيار بيرون آمدن است و به طاعتِ يک خدا مشغول شدن و از سببها بُريدن. (ص ۱۵۳)
ــ هركه دلالت نكند ظاهر او بر باطنِ او، با او همنشينی مكن! (ص ۱۵۶)
ــ هيچكس را خوار مدار، اگرچه مشرك بُوَد و در عاقبتِ او نگر؛ كه تواند بود كه معرفت را از تو بگيرند و بدو دهند. (ص ۱۵۷)
ــ از هرچه گذشته و از هرچه ناآمده، انديشه مكن و نقدِ وقت را باش! (ص ۱۵۷)
منبع: تذکره الاولیاء، از عطار نیشابوری، تصحیح محمد استعلامی. انتشارات زوار. ۱۳۷۰