پیامهای زیبا از تذکره الاولیاء
ــ هركه قدرِ او به نزدِ خَلْق بزرگتر بُوَد، او بايد كه خود را در نَفْسِ خويش حقيرتر بيند. (عبدالله مبارك، ص ۲۱۹)
ــ تواضع آن است كه در برابر كسی که در دنيا از تو بالاتر است، تكبّر كنی و با آن كه فروتر است، تواضع كنی. (عبدالله مبارك، ص ۲۱۹)
ــ تا مرد منافق نباشد، [همۀ] خَلْق از او خشنود نگردند. (سفيان ثوري، ص ۲۲۵)
ــ اگر جايی مرگ ديديد، برای من بخريد. (سفيان ثوري، ص ۲۲۹)
ــ ما چون گوهر يابيم، اگرچه در نجاست افتاده باشد، برگيريم و پاك كنيم. (شقيق بلخی، ص ۲۳۴)
ــ بر تو باد كار بستنِ علم؛ كه هر علمی كه آن را كار نبندی، چون جسدی بُوَد بی روح. (ابوحنيفه، صص ۴۷-۲۴۶)
ــ خدای را باش، والّا خود مباش! (ابوحنيفه، ص ۲۷۳)
ــ هر عمل كه آن را، در دنيا، به نقد، ثواب نيابی، بدان كه آن را، در آخرت، جزايی نخواهي يافت. (ابوسليمان دارانی، ص ۲۸۱)
ــ اگر معرفت را صورت كنند بر جايی، هيچكس ننگرد در وی، الّا كه بميرد از زيباییِ جمال او و تيره گردد همه روشنی ها در جنبِ نورِ او. (ابوسليمان دارانی، ص ۲۸۲)
ــ اگر مردم خواهند تا مرا خوار گردانند، چنان كه من خود را خوار گردانيدم، نتوانند و اگر خواهند كه مرا عزيز گردانند، چنان كه من خود را، نتوانند. (ابوسليمان دارانی، صص ۸۳-۲۸۲)
ــ طمع ريسمانی است در گردن، و بندی است بر پای؛ بينداز تا برهی. (محمد ابن سمّاك، ص ۲۸۵)
منبع: تذکره الاولیاء، از عطار نیشابوری، تصحیح محمد استعلامی. انتشارات زوار. ۱۳۷۰