پیامهای عارفانه از بایزید بسطامی (۲)
ــ علامتِ آن كه كسی حق را دوست دارد، آن است كه سه خصلت بدو دهند: سخاوتی چون سخاوت دريا، شفقتی چون شفقتِ آفتاب و تواضعی چون تواضعِ زمين. (ص ۱۹۳)
ــ صحبتِ نيكان بهتر از كارِ نيك، و صحبتِ بدان بدتر از كارِ بد. (ص ۱۹۴)
ــ به حق نرسيد، آن كه رسيد، مگر به حفظِ حرمت، و از راه نيفتاد، آن كه افتاد، مگر از ترکِ حرمت. (ص ۱۹۶)
ــ يا چنان نمای كه هستی، يا چنان باش كه مینمايی. (ص ۱۹۶)
ــ هركه را ثوابِ خدای به فردا افتد، خود، امروز عبادت نكرده است؛ كه ثوابِ هر نَفَسی از مجاهدات در حال حاضر است. (ص ۱۹۶)
ــ قبضِ دلها در بسطِ نفوس است و بسطِ دلها در قبضِ نفوس است. (ص ۱۹۶)
ــ نزديکترينِ خلايق به حق آن است كه بارِ خَلْق بيش كشد و خوی خوش دارد. (ص ۱۹۷)
ــ اسبابِ دنيا را جمع كردم و به زنجيرِ قناعت بستم و در منجنيقِ صدق نهادم و به دريای نااميدی انداختم. (ص ۱۹۹)
ــ دنيا را سه طلاق دادم و يگانه را يگانه شدم و پيش حضرت ايستادم و گفتم: بارخدايا! جز تو كسی را ندارم و چون تو دارم، همه دارم. (ص ۲۰۰)
ــ ای بسا كس كه به ما نزديک است و از ما دور، و بسا كس كه از ما دور است و به ما نزديک. (ص ۲۰۲)
منبع: تذکره الاولیاء، از عطار نیشابوری، تصحیح محمد استعلامی. انتشارات زوار. ۱۳۷۰