پیام‌های عارفانه از سهلِ تُستَری
ــ خلق بر سه قسم‌اند: گروهی‌اند با خود به جنگ برای خدا، و گروهی اند با خلق به جنگ برای خدا، و گروهی‌اند با حق به جنگ برای خود که چرا قضای تو به رضای ما نیست و چرا مشیتِ تو به مُشاورتِ ما نیست؟! (ص ۳۱۳)
ــ هیچ معصیت عظیم‌تر از «جهل» نیست. (ص ۳۱۴)
ــ بزرگ‌ترین مقامات آن است که خوی بدِ خویش را به خوی نیک بَدَل کنی. (ص ۳۱۵)
ــ میان خدا و بنده هیچ حجابی غلیظ‌تر از حجابِ «دعوی» نیست. (ص ۳۱۵)
ــ حق تعالی هیچ مکانی نیافرید، از عرش تا ثری، از دلِ مؤمن عزیزتر؛ چراکه اگر در عالَم مکانی بودی از دلِ مؤمن عزیزتر، حق تعالی معرفت خود را آنجا نهادی. (ص ۳۱۶)
ــ هرکه به نَفْسِ خویش مالک شد، عزیز شد و بر دیگران نیز مالک گشت. (ص ۳۱۷)
ــ پادشاهِ تنِ خود باش که هرگز هیچ دشمن بر تو پیروز نشود، چون تو بر خود چیره شده باشی. (ص ۳۱۷)
ــ با عارفان همنشینی کن؛ از جهت آن که ایشان هیچ چیز را بسیار نشمرند و هر فعلی را به نزدیکِ ایشان تأویلی بُوَد؛ لاجرم تو را در همه احوال معذور دارند. (ص ۳۲۱)
منبع: تذکره الاولیاء، از عطار نیشابوری، تصحیح محمد استعلامی. انتشارات زوار. ۱۳۷۰
سهل تستری