پیام‌های زیبا از تذکره الاولیاء
ــ هرکه قدرِ او به نزدِ خَلْق بزرگ‌تر بُوَد، او باید که خود را در نَفْسِ خویش حقیرتر بیند. (عبدالله مبارک، ص ۲۱۹)
ــ تواضع آن است که در برابر کسی که در دنیا از تو بالاتر است، تکبّر کنی و با آن که فروتر است، تواضع کنی. (عبدالله مبارک، ص ۲۱۹)
ــ تا مرد منافق نباشد، [همۀ] خَلْق از او خشنود نگردند. (سفیان ثوری، ص ۲۲۵)
ــ اگر جایی مرگ دیدید، برای من بخرید. (سفیان ثوری، ص ۲۲۹)
ــ ما چون گوهر یابیم، اگرچه در نجاست افتاده باشد، برگیریم و پاک کنیم. (شقیق بلخی، ص ۲۳۴)
ــ بر تو باد کار بستنِ علم؛ که هر علمی که آن را کار نبندی، چون جسدی بُوَد بی روح. (ابوحنیفه، صص ۴۷-۲۴۶)
ــ خدای را باش، والّا خود مباش! (ابوحنیفه، ص ۲۷۳)
ــ هر عمل که آن را، در دنیا، به نقد، ثواب نیابی، بدان که آن را، در آخرت، جزایی نخواهی یافت. (ابوسلیمان دارانی، ص ۲۸۱)
ــ اگر معرفت را صورت کنند بر جایی، هیچ‌کس ننگرد در وی، الّا که بمیرد از زیباییِ جمال او و تیره گردد همه روشنی ها در جنبِ نورِ او. (ابوسلیمان دارانی، ص ۲۸۲)
ــ اگر مردم خواهند تا مرا خوار گردانند، چنان که من خود را خوار گردانیدم، نتوانند و اگر خواهند که مرا عزیز گردانند، چنان که من خود را، نتوانند. (ابوسلیمان دارانی، صص ۸۳-۲۸۲)
ــ طمع ریسمانی است در گردن، و بندی است بر پای؛ بینداز تا برهی. (محمد ابن سمّاک، ص ۲۸۵)
منبع: تذکره الاولیاء، از عطار نیشابوری، تصحیح محمد استعلامی. انتشارات زوار. ۱۳۷۰